Dziś miał być zwykły dzień. Słońce świeci, ptaszki ćwierkają, a ja, uzbrojona w dobre chęci i pilną potrzebę wydrukowania pięciu kartek, ruszam do mojego ulubionego ksero. Miejsce sprawdzone, sprawne, klimatyzowane. Ale jak to w życiu bywa – niespodzianka. Moje ukochane ksero postanowiło wziąć sobie dzień wolny. Bez uprzedzenia. Zero lojalności.
Ale nie ma co panikować – żyjemy w XXI wieku, są mapy, są aplikacje, jest Google! Szybki rzut oka: o, inne ksero, kilka ulic dalej, czynne. Jedziemy.
Na miejscu… cóż. Nie wiem kto to dodał do map, ale na pewno nie właściciel. Bo zamiast punktu usługowego – opuszczona restauracja. Klimatyczna. Z kłódką na bramie, kurzem na szybach i aurą opuszczenia tak gęstą, że można by ją kroić nożem.
Ale ja się nie poddaję. Jadę dalej. Jest jeszcze jedno ksero – niby czynne do 14:00, a na zegarku 13:40. Idealnie. Krata podniesiona, szyld błyszczy w słońcu. Tylko że… drzwi zamknięte. Dzwonek jest. Dzwonię. Pierwszy raz. Cisza. Drugi raz. Nic. Trzeci raz… zaczynam się czuć jak domokrążca. Zrezygnowana idę dalej, już trochę zła, trochę rozbawiona, trochę głodna.
I wtedy – eureka! Copistería tuż obok poczty. Dosłownie drzwi w drzwi! Czyżby los się do mnie wreszcie uśmiechnął? Wchodzę z radością, wysyłam plik, podchodzę do kasy i… „No se puede pagar con tarjeta”. A ja? Portfel? A po co mi portfel, przecież mam telefon…
No i tak, gdy zegar wybił 14:00, wszystko zgodnie z lokalną tradycją zamarło. Siesta. Miasto umiera na trzy godziny. A ja, dumna właścicielka niedrukowalnych dokumentów i cyfrowego portfela bez gotówki, mogłam jedynie krążyć po mieście jak pielgrzym bez celu, czekając na wybicie 17:00.
W Hiszpanii nie jesteś właścicielem czasu. Czas należy do siesty. I jeśli chcesz coś wydrukować – weź portfel, śledź otwarte drzwi, a najlepiej… zrób to dzień wcześniej. Albo wcale.
Zobacz także: Co to znaczy być fachowcem w Hiszpanii? Poznaj lokalne tajemnice
W Hiszpanii wiosna pachnie kwitnącymi pomarańczami, niesie obietnicę dłuższych dni… i lekkie napięcie w powietrzu, bo to właśnie wtedy rusza Operación Renta, czyli czas składania deklaracji podatkowej w Hiszpanii. W teorii wszystko jest proste – nowy rok, nowy formularz, nowe nadzieje. Tylko że… ja wciąż czekam na zwrot podatku za 2023.
W erze Apple Pay, BLIK-a, zegarków, które same płacą za kawę, i ludzi, którzy nie widzieli gotówki od czasów szkolnych sklepików, Hiszpania potrafi zafundować solidny reality check. Bo choć z zewnątrz wygląda jak technologicznie rozwinięty kraj Europy Zachodniej, to wystarczy zejść z turystycznego szlaku i… nagle wracasz do czasów, gdy portfel pełen drobnych był Twoim największym skarbem.
Wyobraź sobie typowy polski obiad: ziemniaki, kotlet, a obok pełna miska surówki – czy to z kapusty, czy z marchewki z jabłkiem, a może z ogórków kiszonych. Teraz pomyśl, że przenosisz się do słonecznej Hiszpanii i… surówka znika z talerza jak sen na jawie. Bo tutaj warzywa nie są częścią obiadu. One są wspomnieniem.