W Hiszpanii Internet to prawdziwa kraina cudów. I nie chodzi mi o nowoczesne platformy e-commerce czy aplikacje, które rewolucjonizują życie (choć i takie oczywiście są), ale o to, co w tej przestrzeni naprawdę zadziwia – strony internetowe, które wyglądają jakby zostały stworzone w czasach, kiedy Internet Explorer był szczytem technologii.
Dzięki nim każdy dzień w Internecie to podróż w czasie, która sprawia, że człowiek zaczyna się zastanawiać, czy przypadkiem nie utknął w cyfrowym muzeum. Ale nie ma co narzekać, mają swój urok i niesamowitą prostotę, która wywołuje gromkie uśmiechy.
Jeśli kiedykolwiek marzyłeś o tym, by cofnąć się do czasów, kiedy design w Internecie był jeszcze… surowy, to Hiszpania ma dla Ciebie idealną propozycję. Czarne tło, krzykliwe czerwone napisy i gigantyczne, migające reklamy – to prawdziwa uczta dla oczu. I choć przeglądając takie strony, niejednokrotnie poczujesz, jakbyś wrócił do epoki, w której wszyscy mieli pojęcie, że im jaśniejsze, tym lepsze, to mimo wszystko ma to swój urok. Kolorystyka rodem z czasów, kiedy trzeba było się liczyć z 256 kolorami w palecie – i dobrze, że nikt nie miał wtedy pojęcia o pojęciu minimalizmu.
W Hiszpanii mamy prawdziwe mistrzostwo w ignorowaniu wszelkich nowoczesnych standardów internetowego bezpieczeństwa. Zamiast certyfikatu SSL, który zapewnia bezpieczne połączenie, niektóre strony wciąż żyją w swojej bańce – z HTTP zamiast HTTPS, z komunikatem „Twoje połączenie nie jest bezpieczne” i z pełnym przekonaniem, że nie ma się czego bać. W końcu, jak taka strona wygląda jakby została stworzona na komputerze, który miał 32 MB RAM, to kto by się martwił o bezpieczeństwo? A przecież w każdej chwili może Ci wyskoczyć informacja: „Kliknij tutaj, żeby rozwiązać wszystkie swoje problemy!” (i może właśnie zamówić jakąś nieszczelną bazę danych). A najciekawsze jest to, że mimo to, nadal odwiedzasz je, bo po prostu… mają coś w sobie.
Co jest najlepsze w hiszpańskich stronach? Ich nieśmiertelna obietnica: „Wkrótce…”. Tak, to prawda – co kilka lat pojawia się komunikat, który ma Cię przekonać, że strona zaraz zostanie zaktualizowana, rozbudowana i nabierze nowoczesnego wyglądu. Jak się później okazuje, „wkrótce” to pojęcie w Hiszpanii jest oparte na dość elastycznych zasadach, a ten sam napis „strona w budowie” wisi przez kilka lat. Więc jeśli zobaczysz coś takiego, nie licz na zmiany w najbliższej przyszłości. Może w 2030 roku… Kto wie?
W Hiszpanii Internet nie jest sztuką „idealności”. Zamiast dbać o to, by strona była piękna i perfekcyjna, liczy się jedno: żeby działała. Jeśli coś jest na stronie, to nie dlatego, że projektant chciał, aby wyglądało to „estetycznie”, ale dlatego, że jest to „istotne” i nie ma czasu na zbędne ozdoby. Teksty, które są długie jak książki i dokumenty, które trzeba pobierać w formacie PDF (zamiast wyświetlać na stronie), tworzą wrażenie, że twórcy po prostu postanowili nie zawracać sobie głowy nowinkami technologicznymi. „Po co coś zmieniać, skoro działa?”, można by powiedzieć. W końcu, kto potrzebuje fantastycznych animacji 3D, kiedy możesz załatwić sprawy po staremu?
Wchodząc na stronę jakiejkolwiek instytucji rządowej w Hiszpanii, możesz poczuć się jak podróżnik w czasie. Wspaniałe teksty, które można by uznać za tom literatury informacyjnej są opublikowane w formacie, który przypomina raczej wyciąg z książki telefonicznej. Wymiar nowoczesności? Raczej, „przetrwajmy z tym, co mamy”. Na takich stronach nikt nie spieszy się z modernizowaniem wyglądu – przecież chodzi o funkcję, a nie o design. Poza tym, kto by się nim przejmował, skoro ważniejsze jest, żeby wszystko było dostępne?
Hiszpańskie strony internetowe to miejsce, gdzie nowoczesność spotyka się z nostalgią. Z jednej strony proste, z drugiej pełne uroku i autentyczności. Choć na pewno nie są najnowsze pod względem technologii, mają w sobie coś, co sprawia, że trudno się od nich oderwać. Być może nie są tak perfekcyjne jak strony w innych krajach, ale to właśnie one tworzą niepowtarzalny klimat hiszpańskiego Internetu.
Zobacz także: Hiszpański dubbing – kiedy głos nie do końca pasuje do twarzy
W Hiszpanii wiosna pachnie kwitnącymi pomarańczami, niesie obietnicę dłuższych dni… i lekkie napięcie w powietrzu, bo to właśnie wtedy rusza Operación Renta, czyli czas składania deklaracji podatkowej w Hiszpanii. W teorii wszystko jest proste – nowy rok, nowy formularz, nowe nadzieje. Tylko że… ja wciąż czekam na zwrot podatku za 2023.
W erze Apple Pay, BLIK-a, zegarków, które same płacą za kawę, i ludzi, którzy nie widzieli gotówki od czasów szkolnych sklepików, Hiszpania potrafi zafundować solidny reality check. Bo choć z zewnątrz wygląda jak technologicznie rozwinięty kraj Europy Zachodniej, to wystarczy zejść z turystycznego szlaku i… nagle wracasz do czasów, gdy portfel pełen drobnych był Twoim największym skarbem.
Wyobraź sobie typowy polski obiad: ziemniaki, kotlet, a obok pełna miska surówki – czy to z kapusty, czy z marchewki z jabłkiem, a może z ogórków kiszonych. Teraz pomyśl, że przenosisz się do słonecznej Hiszpanii i… surówka znika z talerza jak sen na jawie. Bo tutaj warzywa nie są częścią obiadu. One są wspomnieniem.